We lachen samen, delen verdriet... we zijn een warme, open gemeenschap.

We stellen graag samen met Paul en Heidi de armoedeorganisatie ‘Bij Ons Thuis’ uit Aarschot aan jullie voor.

Stel je zelf eens voor, wie zijn jullie?  

Paul: “Ik woon hier, dus dit is mijn thuis en hier is ook onze vzw ontstaan, met de opvang van één enkele vluchteling. In die beginperiode bestond de vzw nog niet officieel. Maar naarmate het huis voller raakte, groeide het idee om een tweede huis te openen. Dat werd uiteindelijk Bekaf. Op dat moment beseften we dat we een duidelijke structuur nodig hadden, en zo hebben we zes à zeven jaar geleden officieel de vzw opgericht. 

“Van in het begin hebben we ook opvang gegeven aan met mensen zonder papieren. We proberen hun situatie zichtbaar te maken. Er bestaat een wettelijk kader in België, maar voorzichtigheid blijft essentieel. Daarom hechten we veel belang aan goed bestuur, deontologie en duidelijke regels binnen onze vzw. Wat écht telt, is dat we tussen de mensen staan, met hen samenleven, zonder drempels.”  

“Hier wordt over alles gepraat: over religie, cultuur, het leven zelf. We lachen samen, delen verdriet, en proberen een warme, open gemeenschap te vormen.”  

Heidi: “Ik leerde Paul kennen in het Vluchtelingenhuis in Wilsele, en hij vroeg me simpelweg: ‘Kom jij in Aarschot ook meedoen?’ Zo rolde ik erin, eerst als buddy en uiteindelijk als lid van het dagelijks bestuur en overal waar nodig. Het is prachtig om te zien hoe alles een sterke structuur heeft gekregen en vooral hoe mensen opnieuw openbloeien. Dat vind ik heel mooi.” 

Wat doen jullie?   

Paul: “We zijn doeners, vooral heel hard doeners en geen betogers. We proberen wel, dankzij bijvoorbeeld Vluchtelingenwerk Vlaanderen, te wegen op het beleid. We willen daar een hele actieve rol in spelen. Om toch een invloed te hebben.” 

Heidi: “Ik denk dat we vanaf het begin bewust gekozen hebben om de gaatjes te vullen. We wilden geen bestaande initiatieven in Aarschot overnemen of dubbel werk doen, maar juist aanvullen waar nodig. We respecteren wat er al is en proberen geen dingen opnieuw uit te vinden als ze goed werken. Vanuit die filosofie zijn ook al onze werkgroepen ontstaan.” 

Wat hebben mensen in armoedesituaties er aan? 

Heidi: “Dat begon met onderdak.  Van daaruit gingen we kijken naar hun noden. Een goed voorbeeld is Nederlandse les. Sommige moeders kunnen niet deelnemen aan reguliere taallessen omdat het niveau te hoog ligt. Daarom organiseren wij Nederlandse les op verschillende niveaus, speciaal voor mensen die anders uitvallen en geen kans krijgen om de taal te leren. Ondertussen hebben we dit al uitgebouwd tot drie niveaus, en het werkt fantastisch. Daarnaast hebben we ook de praatgroep, want als we het over Nederlandse les hebben, is spreken minstens even belangrijk als de regels leren. Mensen krijgen niet alleen de kans om Nederlands te oefenen, maar ook om hun gedachten en ervaringen te delen in een veilige, open omgeving.” 

Hoe maak je het verschil voor hen? 

Paul: “Hoe beter je taal, hoe beter de job die je kunt vinden. Daar zetten we dan ook heel hard op in, maar al de rest is er eigenlijk op gericht om 100% respect voor hun cultuur te hebben. Bijvoorbeeld hier (wijst naar een hoekje in de keuken) wordt de Eritrese koffie gemaakt. Dat is hun hoekje.  

"Er zijn een aantal domeinen waar we de mensen helpen: werk en wonen. Dat zijn de twee dingen waar we echt op inzetten, binnen de mogelijkheden die we hebben.” 

Heidi: “We rijden met de mensen in onze auto's om hen op te halen en naar voedselverdelingspunt Kommaraf te brengen. Wij nemen hen mee, en als vrijwilligers staan we ook samen met hen in de rij, wat de situatie veel aangenamer maakt. Het gaat er echt om samen te doen, die verbondenheid. Ze staan er niet alleen voor.” 

Paul: “Na verloop van tijd, leer je daar iedereen kennen. Dan wordt die wachttijd zelfs plezierig, met knuffels en een praatje. Het is echt niet meer zo erg om naar Kommaraf te gaan. Sterker nog, je zou het bijna erg vinden als je niet meer naar Kommaraf mag gaan.” 

Welke steun/hulp heb je aan de projectsteun van Welzijnszorg?  

Heidi: “We organiseren jaarlijks met jullie steun een vakantie voor een deel van de vzw, en dat is echt fantastisch. We bieden het aan aan mensen die niet weten wat vakantie is, mensen die dat misschien nooit hebben meegemaakt. Het is echt een mooie ervaring.” 

Paul: “We gaan naar de zee dit jaar, met een groep van ongeveer 70 mensen. We hebben een vaste groep vrijwilligers die zich daar mee bezighouden. We zijn nu al gestart met de voorbereidingen.”   

Heidi: “Voor de vakantie hebben we een vaste groep van een tiental vrijwilligers. Onder andere een keukenploeg die zorgt voor het eten en de rest van de vrijwilligersploeg die zorgt voor de activiteiten. 's Ochtends maken we een tekenhoek of spelen we een spelletje met de kinderen, zodat de ouders even kunnen ontspannen. De meeste activiteiten zijn gezamenlijk, omdat we ons richten op waardevolle momenten tussen ouders en kinderen. Aan de kust zijn er natuurlijk talloze mogelijkheden: samen zandkastelen bouwen, garnalen vissen, een uitstapje naar Oostende, trampolinespringen – noem maar op.” 

Heidi: “ Het is de bedoeling dat mensen ons niet meer nodig hebben na verloop van tijd. Ze blijven vrienden, en ondertussen worden ze vaak weer buddy van een ander. We betrekken hen actief in onze werking, en dat is echt mooi om te zien.” 

“Iedereen heeft iets te geven en te ontvangen” 

Heidi: “We begeleiden mensen op allerlei manieren: vakanties, via juridische procedures, met de rijschool, medische ondersteuning... en we kunnen ze doorverwijzen naar mensen die hen verder kunnen helpen. Ik denk dat het verschil maakt voor deze mensen, dat het hun leven echt kan veranderen en een positieve wending kan geven.  

"Ik vrees echter dat we in de toekomst nog veel meer van dit soort werk zullen moeten doen, aangezien steeds meer mensen in zulke situaties terechtkomen.”  

Waar hopen jullie op het komende jaar, wat wensen jullie als organisatie aan de mensen in armoedesituaties toe?   

Paul: “We hebben vier woningen die we zelf al huren en onderverhuren. We doen extra borgstellingen om de eigenaars te overtuigen. Maar dat is zonder enige twijfel het grote aandachtspunt voor de komende jaren. We zouden echt die eigenaars willen bereiken en daar gaan we werk van maken.  En daar mogen zeker ook projecten tussen zitten zoals samenwonen.” 

Heidi: “Toegang tot de gezondheidszorg blijft moeilijk voor veel mensen, en je moet daar echt voor vechten. We hebben al een aantal mooie verhalen over terugbetalingen die we hebben kunnen regelen voor gezinnen die met een enorme schuldenlast zaten. We hebben zelfs een benefiet opgezet voor een kind met een leveraandoening, zodat het kind toch de nodige zorg konden krijgen.  

"Het heeft geen zin om mensen die al in de problemen zitten, met onbetaalde facturen te blijven opzadelen."  

Hoe meer we dit aankaarten, hoe meer bewustwording er komt, vooral in de eerstelijnszone. Als je erover spreekt met artsen, apothekers, en andere collega's, dan zie je hen soms twijfelen. Die bewustwording is heel belangrijk, maar ze moeten echt de stap zetten.” 

We gaan dat onthouden als we eind dit jaar campagne voeren rond gezondheidszorg.  Heel hartelijk dank voor dit gesprek Paul en Heidi, het was boeiend en inspirerend!