RWDM Girls, waar voetbal en huiswerk samen gaan

In de Brusselse wijk Molenbeek trainen wekelijks tientallen jonge vrouwen en meisjes.  De kracht van voetbal blijkt bij hen even sterk als bij jongens en mannen.  In de competitie willen ze het hoogste haalbare niveau bereiken.  Maar iedereen moet kunnen bewegen, sporten en voetballen en dus hebben ze ook recreatieve ploegen waar het sociale vooropstaat.  We gingen praten met de clubmanager John-Simon Sparks. Ontdek je mee hoe voetbal spelen en huiswerk maken samen gaan? 

Dag John-Simon, stel jullie zelf eens even voor, wie zijn jullie en wat doen jullie exact? 

Wij zijn RWDM Girls, de grootste vrouwen- en meisjesvoetbalclub van België. Ons hoofddoel is, zoals elke voetbalclub natuurlijk, om ervoor te zorgen dat onze competitieploegen het hoogste niveau mogelijk kunnen bereiken. Zeker niet minder belangrijk is daarnaast ons sociaal-maatschappelijk doel. We willen er namelijk voor zorgen dat alle meiden en vrouwen van Molenbeek en Brussel de kans krijgen om te voetballen. Dit hoeft niet competitief te zijn, iedereen is ook zeker welkom om zich aan te sluiten bij één van onze recreatieve ploegen.  

Welk project organiseren jullie om die doelstellingen te bereiken? 

Gedurende enkele jaren kunnen de speelsters bij ons terecht voor huiswerkbegeleiding. Het idee achter dit project is dat schoolwerk geen belemmering mag vormen om training, en dus broodnodige sportieve ontspanning en ontwikkeling, te missen. Door drie keer per week de mogelijkheid te bieden om samen met een begeleider hun huiswerk te maken, hopen we dit ook echt te kunnen realiseren.  

Het project kwam er vooral als reactie op het uitblijven van enkele speelsters op trainingen omwille van huiswerk of slechte resultaten op school. Tijdens de examenperiode werd dit nog duidelijker. We besloten daarom om huiswerkbegeleiding aan te bieden aan speelsters die hier nood aan hadden. Eerst organiseerden we dit in een lokaaltje zo’n 500 meter van hier maar toen we merkten dat dit een drempel opwierp voor sommige speelsters, hebben we besloten om het toch maar in onze eigen gebouwen te laten doorgaan. Molenbeek is niet altijd de veiligste plek van Brussel en de speelsters komen vaak alleen naar ons toe, dat is een realiteit waar we rekening mee dienen te houden. 

Zijn de speelsters goed op de hoogte van het initiatief? 

Dat denk ik wel, aangezien we het nu in de eigen gebouwen organiseren is het ook veel makkelijker om er voor of na de training mee in aanraking te komen. Veel ouders ontdekken het bestaan ervan wanneer ze hun kinderen afzetten en springen daarna eens binnen om meer informatie te bekomen. Over het exacte aantal aanwezigen durf ik geen uitspraak te doen maar ik kan je wel vertellen dat we op sommige dagen zelfs plaats tekort komen. We hopen dan ook om volgend seizoen een iets groter lokaal te kunnen huren zodat het project zijn volledige potentieel kan bereiken.  

Wat betekent jullie project voor mensen in armoede? 

Armoede zit overal in onze gemeente, ook de werkloosheidscijfers zijn hier bij de hoogste van België. Het is dus ook een beetje onze verantwoordelijkheid om op zoek te gaan naar oplossingen. Het project rond huiswerkbegeleiding bestaat naast enkele andere initiatieven die we nemen om de drempels om tot onze club toe te treden zo laag mogelijk te houden. Vergeleken met andere voetbalclubs bieden we zo bijvoorbeeld een veel lager tarief aan. Om dat allemaal rond te kunnen krijgen, werken we samen met OCMW’s, gebruiken we het systeem van de sportcheques en vallen we terug op giften. Of de huidige tarieven op de lange termijn nog wel houdbaar zijn, zullen we nog moeten zien al zullen we wel ons best blijven doen om goedkoper te blijven dan de gemiddelde club. Dat is iets wat we heel belangrijk vinden.  

Het geld van onze schenkers komt dus goed van pas? 

Jullie steun dekt zeker al een groot deel van ons project en maakt het voor ons mogelijk om de begeleiders van het huiswerkproject van een vergoeding te voorzien. Daarnaast proberen we ook ieder jaar om een culturele uitstap te organiseren. We gingen zo in het verleden al bowlen en dit jaar staat ook nog Walibi op de planning. Hoewel dit misschien niet onmiddellijk heel cultureel is, is het wel superleuk. De groepssfeer wordt er alleszins toch door bevorderd en dat is wat telt! 

Waar hopen jullie het komende jaar op?  

Ik hoop vooral dat onze speelsters kunnen uitgroeien tot vrouwen die kunnen doen wat ze willen doen. Dat ze kunnen ontsnappen aan de sombere wereld waar sommigen zich in bevinden en opnieuw durven dromen in de hoop dat ze die dromen daarna ook echt kunnen waarmaken. Wij proberen dat te bereiken via voetbal maar er zijn zeker nog heel wat andere talenten die mensen in armoede bezitten en verder kunnen ontwikkelen. Ik hoop dat ze allemaal een plekje kunnen vinden waar ze zich veilig kunnen voelen en volledig zichzelf kunnen zijn. Dat is uiteindelijk het belangrijkst, zeker nu en zeker in Molenbeek. 

Dat zijn mooie woorden om mee af te sluiten, bedankt voor jullie tijd en vooral ook jullie inzet voor dit boeiende en vernieuwende project!