Het verhaal van Julia

In het voorjaar van 2015 was Julia vrijwilliger geworden bij de plaatselijke Wereldwinkel. Ze zag een folder van de armoedevereniging liggen, tussen alle andere informatiebrochures.

Schoorvoetend kwam ze op een maandagavond eens kijken. De vrienden van de wereldwinkel hadden het haar aangeraden. Ga naar de bijeenkomst en kijk of het iets is voor u. Ze vroeg of zij ook recht had op een voedselpakket? Want met 20 euro per week is het moeilijk overleven. Haar huisvesting is ook niet optimaal. Ze had nog een paar vragen. Mocht ze blijven voor de bijeenkomst? Wat zouden de anderen denken en zeggen over haar? Mocht ze meepraten? Mag dat? Mee haar gedacht proberen te formuleren?

Ja, dat kon en kan nog steeds allemaal binnen de armoedegroep. Een groep die openstaat voor mensen die het met minder moeten doen en mensen die het ‘goed’ hebben. Wij willen een plaats van ontmoeting zijn voor iedereen, vanuit een positieve instelling voor anderen.

De ontmoetingsfunctie staat centraal, zodat mensen elkaar leren kennen, elkaar ondersteunen en van elkaar leren. Iedereen legt zijn eigen accent in de werking. Daar ligt ook de warmte en de kracht van ons samenzijn.

Julia voelt zich goed bij (W)arm-kracht. Ze bloeit open. Na een tijdje zegt ze ons dat ze graag ‘iets’ wil terugdoen. Ze wandelt graag en wil de briefjes van onze samenkomsten en uitnodigingen van activiteiten in de brievenbussen stoppen. Iedere week dat ze aanwezig is vraagt ze of ze kan helpen.

Ook helpt ze graag mee met de jaarlijkse “Soep op de stoep” actie in de kringwinkel. Ze durft nu ook mee helpen op standjes, op de jaarmarkt of de avondmarkt.

Julia voelt zich “thuis” en wil overal helpen waar ze kan.

Dank u wel Julia, voor uw zijn!